Roemenië deel 2

Wat gaat een week toch snel. Het is weer tijd voor een nieuwe reislog. Dit keer is ons reisverhaal anders dan anders want het is nu verdeeld in de week van Erik en de week van Wilma vanwege ons vrijwilligerswerk apart van elkaar. Maar we beginnen nog even met ons gezamenlijk verhaal.

Vanaf de CP in Saliste, waar we vorige week mee geëindigd zijn, was ons plan om naar Richies te rijden. Daar zou een gratis CP zijn in de binnentuin bij particulieren. De rit er naar toe was prachtig maar we kwamen ook wel door dorpjes heen die er armoediger uitzagen dan welke wij eerder gezien hadden. De CP in Richies was toch niet helemaal wat wij gehoopt hadden dus we zijn verder gereden maar er was weinig in de buurt. Na wat heen en weer rijden zijn we uiteindelijk doorgereden naar Danes. Daar hebben we op een p-terrein bij een hotel gestaan waar op dat moment een feestje aan de gang was met hele goede live muziek 😀.

De volgende ochtend zagen we hoe een paard opgejaagd werd door een crossmotor. Was een bizar gezicht.

Wij denken dat het beest ontsnapt was van een boerderij en de zoon des huizes de opdracht had gekregen het paard te vangen door er met zijn crossmotor achteraan te jagen!?! Niet echt een handige manier om een paard te vangen al begrijpen wij dat er achteraan rennen ook niet de beste optie is haha ;-)

's Middags zijn wij naar Liviu en Elena gereden. Zij hebben de Stichting Perspective Danes opgericht waarvoor ze heel goed werk doen voor de jeugd van met name de Roma bevolking. Daar hebben wij ook kennis gemaakt met Richard en Anita, een Nederlands stel die ook meegingen als vrijwilligers op kamp.

Even ter verduidelijking: mijn vrijwilligerswerk in Roemenië bestaat eruit dat ik twee keer 5 dagen op kamp ga met een groep Roma kinderen. De eerste week met kinderen tussen de 7 en 12 die allemaal in Rora wonen, een heel klein dorpje vlak bij Danes.  Deze kinderen worden door Liviu en Elena begeleidt en gestimuleerd om hun school af te maken en omdat het schooljaar nu is afgelopen mogen ze als beloning mee op kamp. De tweede week ga ik met een groep van 10 tot 15 jarige kinderen mee uit Danes die allemaal op “hockey” zitten. Niet te vergelijken met hoe dat in Nederland gaat hoor. Als vrijwilliger meegaan op zo'n kamp is voor mij aardig uit mijn comfortzone maar daar is onze reis ook voor bedoeld. Onszelf ontwikkelen door ervaringen op te doen die we anders niet zouden krijgen. Maar dit even terzijde.

's Avonds zijn we met Richard en Anita uit eten geweest in Sigisoara en hebben we gelijk een klein stukje van de stad bekeken..

Maandagochtend zijn Erik en ik met Liviu meegereden om de kinderen op te halen die mee gingen naar het kamp. Daar hebben wij gezien in wat voor armoedige omstandigheden zij leven. Het is heel moeilijk om te omschrijven maar het komt er op neer dat, heel cru gezegd, de varkens in ons land veel beter gehuisvest zijn dan de Roma families in Roemenië. Echt erg om te zien. De 16 kinderen die meegaan op kamp werden ook niet eens uitgezwaaid door hun ouders. Toen we in Roades aankwamen vond ik het verrassend om te zien waar we zouden logeren. Het was een prachtige plek met mooie fleurige kamers. Deze accommodatie is opgericht door de Duitse zanger Peter Maffay.

De lunch was al klaar en er waren kinderen bij die zoveel gegeten hadden dat ze pijn in hun buik er van hadden. Na de lunch konden de kinderen  ”nieuwe” kleren uitzoeken en kregen ze shampoo, tandenborstel en tandpasta.

Sommige kinderen gingen gelijk douchen want ja, een douche en toilet hebben ze thuis niet. Ik sliep met de kleine Denisa op een kamer.

Dinsdag na het ontbijt is Erik terug gegaan naar Danes voor zijn vrijwilligerswerk, meehelpen aan het bouwen van een kerk.

Vanaf hier begint dus de “week” van Wilma.

Dinsdag was een drukke dag. Het was een Nederlandse dag. Nadat Erik vertrokken is ben ik samen met Anita 2 uur bezig geweest met pannenkoeken bakken voor de lunch. Dat was een warme klus.

Daarna was het ook nog wel een werk om de keuken weer schoon te krijgen.  's Middags hadden Anita en Richard Hollandse spelletjes voorbereid zoals zaklopen, koekhappen, lopen met een lepel met pingpongbal, spijkerpoepen en snoep happen in een bak water waarbij ik ook geholpen heb. Nadat de laatste kinderen waren geweest met snoephappen in water vond ik dat wij Hollanders ook maar moesten laten zien hoe we dat deden. Dat was wel lachen. De teams moesten ook allemaal een originele naam verzinnen en "mijn" team waren de Oranje Leeuwen (laatste foto)

Na de spelletjes kon iedereen weer doen wat hij wilde en heb ik met Petru gekletst via google translate. Was wel even leuk om te doen. 's Avonds hadden wij het rustiger want het was internationale avond waarbij iemand uit Servië, twee uit Roemenië en een Amerikaan langs kwamen om de kinderen te vermaken.

Om 10 uur moesten de kinderen naar bed en Denisa sliep samen met Nikola bij mij op de kamer. Ze sliepen in één bed.

Bij de nabespreking heeft Livius lootjes gemaakt met namen waarbij we de volgende ochtend bij de voorbesprekingen iets over degene die we getrokken hebben moeten zeggen of iets voor moeten maken. Zeg maar complimenten maken. Onderstaande foto is van het compliment die ik van Alina kreeg.

Na de ochtendbijeenkomst zijn we de kinderen wakker gaan maken en hebben we ochtendgymnastiek gedaan. Na het ontbijt heeft Livius met de kinderen aan de buitentafel gezeten voor de bijbelles en konden Richard, Anita en ik even rustig een bakkie doen voordat we bij het knutselen gingen helpen.

's Middags is de groep gaan wandelen en hebben ze een ijsje gehaald. Ik heb me onttrokken aan het wandelen om met Richard een soort speurtocht op het terrein uit te zetten en vier schatten (zakjes snoep) te verstoppen. Daarna weer geholpen met het eten klaar te maken, aardappels schillen, uien schoonmaken, salade maken en de eeuwige afwas 😀. Na het eten was het tijd voor Roemenië gots talent. Anita, Richard en ik waren de jury en waren Jennifer Lopez, Ricky Martin en ik was Shakira. De kinderen hadden we geschminkt en ze mochten verkleedkleren uitzoeken.

Ze hadden echt hun best gedaan. De winnaar waren alle jongens die een Gypsy dans deden. Bogdan en Christie, de twee kleinste, deden het echt onwijs leuk. De video van deze dans kunnen jullie bij de video's bekijken. Daarna hebben we met zijn allen nog gedanst, zelfs de vogeltjesdans. Om half 11 gingen de kinderen pas naar bed en voordat ze sliepen……. Nicolet en Denisa, die bij mij op de kamer sliepen, gingen pas om kwart voor 12 slapen. Ik dus ook 😀

Donderdag na het ontbijt weer druk geweest met de afwas in de keuken. Na deze twee weken kan ik geen afwas meer zien denk ik zo 😂😂.

's Middags Richard en Anita geholpen met de vliegers maken.  Eerst het plastic op maat knippen van elke vlieger en daarna het plastic vastmaken aan het frame wat uit takken bestaat. Daarna Elena weer geholpen in de keuken totdat Erik, Theo en de anderen langskwamen.

We aten die dag laat en na het eten heeft Bas gitaar gespeeld en met de kinderen gezongen terwijl de andere mannen het kampvuur aangestoken hadden waarna de kinderen marshmallows boven het vuur konden roosteren. Bas had met het gitaarspelen assistentie van Thomas, Alex en Bogdan. Voor het naar bed gaan heeft Liviu nog een verhaal voorgelezen bij het kampvuur. Toen was het voor de kinderen tijd om naar bed te gaan maar die avond leek het wel of ze allemaal niet wilde gaan slapen.

Vrijdagochtend na het ontbijt zijn we met zijn allen bij elkaar gaan zitten en werd besproken wat de kinderen van het kamp vonden en wij konden het ook zeggen. Ze hebben allemaal heel erg genoten. Daarna werden Anita, Richard en ik ook nog bedankt met een heerlijke reep chocolade en een getekende kaart. De kinderen kregen daarna een zak kadootjes en snoep. Van Alex kreeg ik een groot hart die in zijn zak zat omdat ik volgens hem zijn leven veranderd hebt. Zo lief!!!! Ik was zo ontroerd dat ik mij even moest afzonderen vanwege de tranen.

Ik vond het moeilijk om aan te nemen en heb dat ook met liviu besproken. Hij zei dat ik het kado aan kon nemen en vlak voor vertrek onopgemerkt in Alex zijn tas kon doen. Dat vind ik lastig dus op het eind heb ik het hart aan liviu gegeven met een briefje voor Alex erbij. In het Engels en ook in het Roemeens, vertaald door Elina.

Wij hebben ook Liviu en Elena nog even in het zonnetje gezet vanwege hun tomeloze inzet voor de kinderen.

Het vertrek van de kinderen was heel erg verdrietig. Het heeft me zo geraakt hoe lief deze kinderen zijn. Zelfs de stoere jongens kwamen voor een knuffel.

Nadat liviu en Richard terug waren zijn we naar een restaurant (Villa Franka) gereden waar we met zijn allen nog iets gedronken hebben en een passasa o.i.d. hebben gegeten. Het was eigenlijk een dessert maar wij hebben het als een soort gebakje gegeten.

Richard en Anita hebben mij teruggebracht naar Danes. Daar heb ik mij aangesloten bij de mannen van het bouwteam.

De week van Erik

Dinsdag 19 juni,

Vanmorgen wakker geworden in de camper, ik lag alleen want Wilma sliep afgelopen nacht al op haar kamer. Die kamer deelt ze met Denisa, één van de meisjes uit de groep. Tijdens deze week met de kinderen heeft Liviu ze ook corvee taken en vanmorgen was het mijn taak om erop toe te zien dat Paulo, Christi en Stefan de ontbijttafel gingen dekken. Best lastig als je geen woord Roemeens spreekt en de kids alleen maar Roemeens!! leg dan maar eens uit wat ze moeten doen en hoe! Tijd voor het betere handen en voeten werk ;-)(-:   

Na het ontbijt ben ik teruggereden naar Danes waar ik de komende twee weken woon met het bouwteam van het bouwproject waar ik aan mee ga helpen. De coördinator, David, was helaas niet thuis en daarom ben ik met de scooter maar vast en keer naar Eliseni gereden waar wij een pand gaan bouwen met een grote maatschappelijke functie in dit dorpje. Het gebouw zal bijvoorbeeld o.a. dienst gaan doen als naschoolse opvang, ruimte voor vergaderingen maar ook als kerk!

De sponsor van dit project is de stichting Joyce en in het verleden hebben zij al diverse huisjes gebouwd voor de extreem arme gezinnetjes in het dorpje Rora. Dit is voor het eerst dat ze een kerkje gaan bouwen en hoe leuk en bijzonder is het niet om daaraan mee te kunnen helpen!?

Eliseni ligt op ca 26km van Danes, een heel leuk ritje op de scooter want het is ook nog eens prachtig weer.

Op locatie even rondgekeken, er was al een begin gemaakt met de fundering voor het gebouw van 6x10 meter met een entree van ca 3x3 meter.

Daarnaast kon ik zien dat de waterput al bijna twee meter diep was uitgegraven

en het toiletgebouw was geïnstalleerd.

Eenmaal terug in Danes heb ik de rest van de middag en avond doorgebracht bij David en Rodica. David is van oorsprong Engelsman maar woont al 22 jaar in Roemenië waar hij het als zijn missie ziet om mensen, vanuit zijn geloofsovertuiging, te helpen waar hij kan. Een mooi mens met een geweldige drive waarbij hij zijn liefde voor de Heer op een bijzonder leuke en mooie manier weet over te dragen.

Om 23.00 uur arriveerde de rest van het bouwteam bestaande uit Bas, Theo, Martijn, Jan, Taco en Soenil.

Voor mij natuurlijk heel leuk om Theo weer eens te zien die ook nog eens allemaal lekkere dingen voor ons mee had genomen.

Wat ben ik blij dat ik vrienden heb als René, die het gelukt is om, tussen de rommel in mijn garage en berging, al een paar keer spullen voor mij heeft gevonden en die naar Heemskerk en Purmerend heeft willen brengen zodat Miriam, begin mei, en Theo nu, deze spullen voor ons kon meenemen, echt super en bedankt!!

Woensdag was de eerste werkdag waarbij we, bij een temperatuur van + 30 graden, eerst 60m2 hebben uitgevlakt en vervolgens het beton voor de vloer hebben gestort.

Daarnaast hebben we een begin gemaakt aan een betonnen looppad vanaf deze ingang van het gebouw naar het toilet.

's Avonds nog de nieuwe gasveer op de camper bevestigd. Het was geen makkelijke klus maar het is gelukkig gelukt! Zonder Theo was het niet gelukt.

Naast de 6 man van het bouwteam en mijzelf werken David, Christi en Hordu ook mee aan dit project. Met deze groep van 10 man hopen we, eind volgende week, het gebouw in ieder geval wind en waterdicht te hebben.

Donderdag kwamen de eerste pallets met stenen en hebben we een begin gemaakt met het metselwerk, nog een stukje beton gestort aan het looppad en de vloer van de entree gestort. Verder de waterput bijna een meter verder ingegraven en alle metselstenen van de pallets afgehaald en op de vloer gezet zodat de metselaars er makkelijk bij kunnen.

Na het werk zijn we met z'n allen naar Roardes gereden waar Wilma met het kinderkamp zit. De meesten van ons hebben daar even gedoucht en met de kinderen gespeeld tot het moment dat we gingen eten. Na het eten heeft Bas, bij het kampvuur, gitaar gespeeld en gezongen waar de kinderen erg van hebben genoten.

Vrijdag zijn we verder gegaan met metselen totdat de stenen op waren! Beetje stress bij de organisatie omdat bijna nergens stenen konden krijgen, maar uiteindelijk toch gelukt waardoor we, met een kleiner clubje weliswaar, zaterdagochtend toch nog een paar stenen extra hebben kunnen leggen.

Zaterdagmiddag waren alle teamleden weg en hadden Wilma en ik het rijk alleen. Lekker gewinkeld en daarna heerlijk gegeten in Sigisoara…….

Nawoord van Wilma:

Het werken met de Roma kinderen heeft mij heel erg geraakt ook omdat ik gezien heb uit welke armoedige omgeving zij kwamen. Deze kinderen zijn zo blij met een aai over hun bol en positieve aandacht en ik heb zoveel liefde van hun teruggekregen. Ik ben zelf best wel een nuchter persoon maar de afgelopen week ben ik heel vaak ontroerd geweest en ik ben zo dankbaar dat ik de kans heb gekregen om een week het leven van deze lieve kinderen leuk en fijn te maken. Veel Roma kinderen moeten stoppen met school en armoede is hiervan de hoofdzaak. De groep waar ik afgelopen week mee op kamp ben geweest wordt al een aantal jaren begeleid door de Asociatia Perspective Danes en het kamp was voor hun ook een beloning omdat ze het schooljaar weer af hebben gemaakt.. Ik wil dan ook heel graag via deze weg aandacht vragen voor deze stichting en vragen of jullie een donatie willen doen. Bij deze stichting zitten geen dikbetaalde managers die hier rijk van worden maar mensen met hun hart op de juiste plaats die zelf hun laatste cent aan dit project uitgeven.

Vanuit Nederland kan je via Stichting Springplank je donatie overmaken op:

IBAN NL64INGB0009590131

t.n.v. Stichting Springplank

o.v.v. Perspective Danes

Asociatia Perspective Danes

Deze stichting is opgericht door Liviu en Elena Tudosie vanuit hun geloof dat de jongere generatie niet alleen de toekomst van de samenleving is, maar ook het heden.

Liviu investeert al ruim veertien jaar in de jongere generatie. Hij heeft zijn bachelor Social Work behaald en heeft ervaring als sociaal werker bij Veritas. Zijn vrouw Elena ondersteut hem hierin. Zij heeft vijftien jaar ervaring in het werken met de Roma bevolking en in het onderwijs. Perspective Danes wil een team creëren dat de noodzakelijke acties onderneemt om te voorzien in de materiële, emotionele, educatieve en spirituele behoeften van de maatschappij. Zij proberen er voor te zorgen dat de kinderen onderwijs kunnen blijven volgen ook al moeten zij daarvoor vaak het gevecht aangaan met de ouders. Het volgen van onderwijs geeft deze kinderen voor de toekomst meer perspectief om een ander, beter, leven te kunnen hebben.